حجت‌الاسلام والمسلمين سيدكاظم ارفع، مدرس حوزه و مترجم قرآن و نهج‌البلاغه، در گفت‌وگو با خبرگزاری بين‌المللی قرآن(ايكنا) با اشاره به پيشينه اقدام چاپ ترجمه‌های فارسی بدون متن عربی قرآن در زمان پهلوی، گفت: اين اقدام از زمان طاغوت آغاز شد كه قرآن را برای فرح پهلوی ترجمه كرده بودند كه اين اقدام درست نبوده و هتك حرمت قرآن و توهين به اين كتاب آسمانی محسوب می‌شود.

وی قرآن را كتاب زندگی دانست و افزود: مخاطبان بايد توجه بيشتری را به آن معطوف كنند چرا كه چنين اقدامات توهين‌آميزی آن را از اعتبار می‌اندازد و سبب می‌شود اهل تسنن ما را به تحريف قرآن متهم كنند.

حجت‌الاسلام ارفع با تأكيد بر اينكه مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ساير سازمان‌های مربوط بايد از گسترش اين اقدام جلوگيری كنند كه در غير اين صورت قصور و كوتاهی آن در قبال قرآن قابل بخشش نيست.

وی با اشاره به ارائه ترجمه اخير خود از قرآن اظهار كرد: افراد زيادی در رابطه با اين ترجمه و روانی آن تماس گرفته و قدردانی می‌كنند اما بايد گفت كه ترجمه قرآن نبايد بر قرائت متن عربی آن غالب باشد چرا كه اين توهين به قرآن است كه به متن عربی آن توجهی نشود.

اين مترجم قرآن با بيان اينكه تمام نورانيت قرآن به متن عربی آن است ادامه داد: كار رسانه‌ای شما اهميت زيادی دارد و بايد در اين زمينه اطلاع‌رسانی كنيد و همچنين مسئولان را از وجود چنين قرآن‌هايی و انتشار آن‌ها آگاه كنيد.

حجت‌الاسلام ارفع تأثير معنوی قرائت قرآن را مورد اشاره قرار داد و تصريح كرد: وقتی متن عربی خوانده می‌شود بايد به صورت مقايسه‌ای با ترجمه آن خوانده شود، به اين معنا كه بهره‌گيری از آثار معنوی قرآن با خواندن متن عربی و ترجمه آن توأمان باشد.

وی در ادامه گفت: آن اندازه كه برای قرائت قرآن تأكيد و سفارش شده برای ترجمه و مفاهيم آن تأكيد نشده است از اين رو تلاوت عربی قرآن موضوعيت دارد و سبب رشد استعدادهای فرد شده و او را به وادی ترجمه، مفاهيم، تفسير و تأويل هدايت می‌كند.

وی با اشاره به آيه «انا نحن انزلنا الذكر و انا له لحافضون» گفت: ممكن است در بين ترجمه‌های قرآن، افرادی اقدام به كم و زياد كردن آيات و اعمال سليقه شخصی كند و ترجمه آن به صورتی باشد كه تفسير به رأی باشند از اين رو بايد ترجمه همراه با متن عربی قرآن باشد تا فردی كه آن را مطالعه می‌كند بتواند با قرآن كريم مطابقت دهد.

حجت‌الاسلام ارفع تصريح كرد: در سال‌های گذشته صهيونيست‌ها قرآنی را ترجمه و متتشر كرده بودند كه آيات مربوط به يهود را حذف كرده بودند و قصد داشتند آن‌ها را در آفريقا منتشر كنند كه مسلمانان از اين اقدام آگاه و همه اين كتاب‌ها را به دريا انداختند.