استاد مولایی در سال ۱۳۰۶ هجری شمسی در منطقه سنگلج تهران دیده به جهان گشود؛ دوران ابتدایی را در دبستان عنصری تهران و دوره متوسطه را در دبیرستان ایرانشهر خیابان سعدی تهران گذراند. در رشته ادبیات فارسی وارد دانشگاه تهران و در همین رشته هم فارغ‌التحصیل شد. ایشان در سال ۱۳۳۰ ازدواج کرد و دارای دو فرزند پسر و یک فرزند دختر بود.
ابراهیم پورفرزیب مشهور به “مولایی” از جمله پیشکسوتان آموزش فنون قرائت و تلاوت قرآن کریم است که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان علوم و فنون تلاوت، در زمره معدود استادانی محسوب می‌شود که بر قرائت‌های هفت گانه و روایات چهارده‌گانه تسلط کاملی داشت و کتابی به نام «تهذیب القرائه» را در دو جلد به رشته تحریر در آورد که در آن قرائت‌های صحیح را از کتاب‌های مختلف از قرون اولیه اسلام، استخراج کرده بود و این کتاب را با تجوید کامل هر قرائت، به نگارش در آورد.
کتاب دیگر استاد مولایی کتاب «تجوید جامع» است که از سوی دانشگاه تهران، نگارش این کتاب به ایشان پیشنهاد شد که این کتاب طی چندین دوره در دانشگاه‌های سراسر ایران تدریس می‌شد.
استاد مولایی، معلم اخلاق بود که با حلم، بردباری و سعه صدر جوانان را به جلسه قرآن جذب می‌کرد و مهم‌تر اینکه وی عاشق اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) بود.
وی شب‌های جمعه مراسم دعای کمیلی داشت که از قبل از انقلاب آغاز شد و بیش از سی‌سال ادامه یافت. این مراسم به صورت سیار در منازل افراد مختلف برگزار می‌شد که استاد مولایی، دعای کمیل را شخصاً از ابتدا تا انتها به صورت حفظ قرائت می‌کرد و در ادامه مدیحه‌سرایی نیز انجام می‌شد.
در جلسه‌ای که در زمان ریاست جمهوری مقام معظم رهبری، اساتید قرآن خدمت ایشان رسیدند؛ معظم له در مقابل سایر قاریان، لقب «اکبرالقراء» را به استاد مولایی دادند؛ یعنی بزرگ‌ترین قاری قرآن و ایشان بارها و بارها از مقام علمی استاد مولایی سخن گفتند. ضمن آنکه در جلسات قرآنی در محضر مقام معظم رهبری، در صورت عدم حضور این استاد فقید، معظم له جویای حال ایشان می شدند.
استاد مولایی، اهتمام و توجه ویژه‌ای به جذب افراد به ویژه جوانان به قرآن داشت، چنانکه شهریار پرهیزکار، حفظ قرآن را به همت و تشویق استاد مولایی انجام داد و هر حزبی که وی حفظ می‌کرد مورد تشویق استاد مولایی قرار می‌گرفت.
استاد مولایی جلسات قرآنی را قبل از انقلاب (شب های دوشنبه) با عنوان مجمع قاریان قرآن کریم تشکیل می داد و نیز جلسات دیگر را شب‌های ماه مبارک رمضان در مسجد شیخ فضل‌الله نوری که در تهران خیابان بهشت است، برگزار می‌کرد که این جلسات به دلیل استقبال مردم تا نیمه‌های شب به طول می‌انجامید.
جلسه دیگر استاد مولایی صبح‌های جمعه در مسجدالرضا واقع در انتهای خیابان بهار برپا می‌شد که این کلاس نزدیک به 40 سال ادامه داشت به طوری که از قبل از پیروزی انقلاب اسلامی و تا سال ها پس از پیروزی انقلاب در این محل برپا می‌شد، سپس مکان این جلسه به مسجد حضرت حجت‌بن‌الحسن (ع) واقع در انتهای خیابان سهروردی تغییر یافت.
این استاد قرآن کریم در سال 1392 به عنوان استاد درجه یک تلاوت قرآن کریم معرفی و تجلیل شد؛ همچنین وی در سال 1390 نشان درجه یک فرهنگ و هنر را از رئیس جمهور وقت دریافت نمود و در دهه 80 ملقب به خادم القرآن گردید.
استاد مولایی که از اعضای شورای تحقیق و پژوهش مرکز طبع و نشر قرآن جمهوری اسلامی ایران بود، در طول سالیان متمادی، ضمن حضور منظم و پر ثمر در جلسات، در مباحث علمی ورودی عالمانه داشت و نظرات خود را با استدلال محکم و به صورت قاطع بیان می نمود.
از جمله ثمرات حضور این استاد فقید در شورای تحقیق و پژوهش مرکز، راه اندازی کمیسیون وقف و ابتدا بود. این کمیسیون در طول پنج سال و با تشکیل 110 جلسه تخصصی با حضور برجسته ترین اساتید علم وقف و ابتدا در کشور، کلیه علائم و مواضع وقف و ابتدا در قرآن را بررسی نموده و این علائم و مواضع را بر اساس نظرات علما و مفسران شیعی تنظیم نمود.
استاد ابراهیم پورفرزیب (مولایی) معلم با فضیلت قرآن و اکبرالقراء جمهوری اسلامی ایران، سه شنبه شب ۲۲ مهرماه 1393 پس از یک دوره بیماری، دعوت حق را لبیک گفت و در قطعه دو بهشت زهرا به خاک سپرده شد.